zapowiedziane niezapowiedziane kartkówki

Wywiad z panią Martą Cieślą, nauczycielką języka polskiego i bibliotekarką.

Hubert Zbroja: Jakie szkolne przedmioty lubiła pani najbardziej, a jakie najmniej?
Marta Cieśla:  Język polski, bo nie trzeba się go uczyć,
wystarczy dużo czytać. Lubiłam też plastykę, chociaż

nie umiem rysować. Najmniej lubiłam matematykę.
HZ: Czy była  pani  dobrą uczennicą?

MC:Tak. Zawsze starałam dobrze się uczyć.

HZ: Czy zdarzyło się pani kiedyś dostać dwójkę?
A jeśli tak,to z jakiego przedmiotu?

MC: Tak. Zdarzyły mi się dwójki z matematyki i nawet z języka polskiego -  za dwa błędy ortograficzne.

HZ:Jakie studia pani ukończyła?

MC: Filologię Polską na Uniwersytecie Wrocławskim
i podyplomowo  Bibliotekoznawstwo i Informację Naukową, również na Uniwersytecie Wrocławskim.

HZ: W jakich szkołach pani pracowała?

MC: Zaczynałam w Publicznym Gimnazjum im.
Ks. Jana Twardowskiego w Wołowie, teraz pracuję
w Zespole Szkół Społecznych.

HZ:Jak długo jest pani nauczycielką i jak długo uczy pani w naszej szkole?

MC: Jestem nauczycielką od 2000 roku, czyli 17 lat.
W naszej szkole uczę od 2003 roku, czyli 14 lat.

HZ: Jakich przedmiotów pani uczy lub uczyła?

MC: Języka polskiego. Innych przedmiotów nie uczyłam. Pracuję również w bibliotece szkolnej.
HZ: Dlaczego została Pani nauczycielką?

MC: Ponieważ praca nauczyciela nie jest monotonna
i polega na kontakcie z ludźmi.

HZ:  Co jest najlepsze w pracy nauczyciela?

MC: Codziennie dzieje się coś innego. Mogę się dzielić swoją wiedzą z uczniami, ale również oni mogą mnie czegoś nauczyć lub rozśmieszyć.

HZ: Czy praca w szkole sprawia satysfakcję?
MC:Tak. Praca nauczyciela sprawia mi satysfakcję, szczególnie gdy uczeń osiąga sukces lub po prostu: rozumie to, co mu tłumaczyłam.
HZ: Jaki jest pani największy sukces?
MC: Za swój największy sukces uważam to, że dzięki uczniom z naszej szkoły nauczyłam się jeździć na nartach. Nie lubię zimy, ale jazda na nartach sprawia mi wielką przyjemność.

HZ:  Jaką pamięta pani najśmieszniejszą sytuację w szkole?

MC: Byłam w szkole podstawowej. Chciałam wyciągnąć coś, co było na górze szafy, czego nie mogłam dosięgnąć. Nie podsunęłam sobie żadnego krzesła. Chwyciłam za to, co chciałam i pociągnęłam szafę do siebie... usłyszałam łomot i... Bum! Szafa się wywróciła! Wszyscy zbiegli się dookoła i śmiali się. Na szczęście nic mi się nie stało. Nauczycielka bardzo się zdenerwowała, nie wierzyła, że ta szafa sama się wywróciła
i musiałam sprzątać wszystko, co z niej wypadło.

HZ: Czy trzeba zadawać prace domowe?

MC: Uważam, że nie powinno się zadawać prac domowych, ale czasami trzeba zadanie zrobić w domu.
Są to zazwyczaj takie prace, w których można pokazać swoją kreatywność,
ale jest to pracochłonne, trzeba włożyć w to dużo wysiłku i wtedy 45 minut lekcji nie zawsze wystarcza na zrealizowanie swojego pomysłu.

HZ: Co sądzi pani o niezapowiedzianych kartkówkach?

MC: Znasz mnie, wiesz, czy robię niezapowiedziane kartkówki. Zawsze mówię żartem: ,,Uwaga! Zapowiadam, że będzie niezapowiedziana kartkówka w tym tygodniu, uczcie się!"

HZ: Kim chciała pani zostać, gdy była pani dzieckiem?

MC: Piosenkarką.

HZ: Jaki jest pani ulubiony film i książka?

MC: Znudziły mi się już fabuły, więc najchętniej czytam teraz biografie, np. himalaistów.  Ulubiona książka, a zarazem film, to chyba... Imię Róży Umberto Eco.

HZ: Co poprawia pani nastrój?

MC: Wyjście w góry i przejście 15 kilometrów.

HZ: Jaka jest pani ulubiona potrawa?

MC: Sałatka z kaszą i warzywami, zupa pomidorowa, a na deser szarlotka.

HZ: Jaki jest pani ulubiony kolor?

MC: Kiedyś czarny, teraz też czarny, ale również... różowy.

HZ: Co chciałaby pani powiedzieć uczniom naszej szkoły?

MC: Że w naszej bibliotece jest mnóstwo nowych książek i żeby przyszli je przeczytać.