ignosik

ballada napisana przez Huberta

Kiedyś dawno temu

Nad pewnym jeziorem

Mieszkał chłopak młody

Niezwykłej urody

W pewien dzień ponury

Gdy burza szalała

Wyszedł chłopak z chaty

Samotność go bolała

Chłopiec Ignosikiem zwany 

Dzieweczkę zobaczył

Po jeziorze skakała

I o pomoc krzyczała

Wyglądała jakby się topiła

Ręce swe w szale wiła

Wody jeziora mąciła

Ach, jaka piękna była!

Ignosika zauroczyła

I od razu pomógł jej

Na brzeg lśniącego jeziora wyjść

Wodorosty otarł z niej

Oczy dzieweczki

Wpatrywały się w niego

Za pomoc dziękowały

i całą prawdę wyznały

Dzieweczka Ignosikowi powiedziała

Iż nieszczęśliwie się w nim zakochała

Ale ten uczuć jej nie odwzajemniał

dlatego nocami szlochała

Dzieweczka załamana była

Bo ukochany nie chciał z nią być

Właśnie wtedy miłość swą oświadczył jej

Dzieweczka zrozumiała, jak bardzo pokochał ją

Pod wpływem miłości te

Dzieweczka z wodnej nimfy

zwykłą dziewczyną stała się

Gdyż to miłość prawdziwa wszystkie czary złe niszczy

i razem na zawsze zostali

Jezioro szumi nadal

legendy opowiada

lecą liście opodal

wystarczy tylko słuchać

HZ